Wystrojem wnętrz zajmują się ludzie, którzy przeważnie ukończyli studia architektoniczne. Jednak nie jest to jakąś normą. Architekt, czy mówiąc dokładniej aranżator wnętrz, powinien cechować się dużą wyobraźnią. Dekoratorzy wnętrz – to artyści prawie tacy sami, jak malarze, pisarze, czy inni zajmujący się jakimkolwiek rękodziełem. Przy takiej pracy ludzki umysł jest bardzo eksploatowany, choć uczciwiej byłoby powiedzieć, że to właśnie umysł nazbyt eksploatuje ciało, aby wykonywało to, co on zechce.

Wrażliwość artysty, nie ma jakichś określonych granic. Możliwe są tu wzloty i upadki (które siłą rzeczy są częstsze, niż same wzloty), a to dlatego, że każdy artysta – jeśli czuje się nieszczęśliwy – tworzy prawdziwe arcydzieła. Czy tak samo jest z projektantami wnętrz? Aranżator częściej używa mózgu, (niż rąk do pracy) a jeszcze częściej własnej wyobraźni, więc i on podlega tym samym zasadom. Choć może nie tak dosadnie i dogłębnie jak np. malarz, czy pisarz. Jednak bez jakiejkolwiek wyobraźni, praca dekoratora wnętrz raczej nie jest możliwa.

Czy można się tego nauczyć?

Oczywiście, że tak. Człowiek posiada zdolności nauki i na pewno wykorzystuje je tak, jak tylko potrafi. Jednak talentu nauczyć się nie da. Także fantazji. Jeśli przyszły aranżator potrafi np. zamknąć oczy i „zobaczyć” ukończony dekoracyjnie i aranżatorsko pokój, a żadne niespodziewane okoliczności nie zdołają mu w tym przeszkodzić, wtedy jak najbardziej nadaje się do tej pracy i może liczyć na niezłe dochody w przyszłości, pod warunkiem, że „ogarnie” wszelkie metody i współczesne trendy aranżacji, oraz będzie wprowadzał własne pomysły. Poza tym – jak w każdym zawodzie – trzeba zwyczajnie lubić to, co się robi. Jeśli takiej empatii nie ma, lepiej poszukać innego zawodu. Lubienie tego, co się robi – gwarantuje rzeczywiste zyski i wzrost kariery w zawodzie.

Kariera zawodowa

Każdy zawód ma takie pojęcie w swoim zamyśle. Nawet ktoś, kto pracuje na taśmie i np. zszywa przez cały dzień jedynie kołnierzyki do koszul jako część całości, także podlega temu pojęciu. Kariera zawodowa jest jak ptak. Może wzlecieć niczym orzeł, albo jak sikorka. Każdy z tych ptaków ma swoje skrzydła i lata na własnych wysokościach, oraz raczej nie spadnie. Chyba, że poprzez nieuwagę trafi w szpony drapieżnika i jego lot się zakończy. Tak samo jest z zawodową karierą człowieka. Jeśli trafi on w wielkiej korporacji na zawodowego drapieżnika, jego kariera może się zakończyć jeśli jest tzw. sikorką. Ale, jeśli jest orłem, to inna historia.

Oczywiście, pomocnym w kreowaniu kariery może być talent, oraz własny potencjał zawodowy – czyli doświadczenie, które nabywa się przecież codziennie. W miarę wzrostu kariery, wzrastają też zarobki, oraz szacunek i poważanie w określonym, zawodowym środowisku. Należy jednak pamiętać, że aby kariera wzrastała, potrzebuje porządnej podstawy w postaci przebytej nauki zawodowej, którą zdobywa się w szkole, na studiach, czy u boku swojego „mistrza”.

Zobacz również nowatorskie projekty domów parterowych na stronie domkizmarzen.pl